Vorig jaar, de vrijdag voor de kerstvakantie, was ik gebroken door teleurstelling en herinneringen daaraan komen vandaag onvermijdelijk weer naar boven, maar als ik nu terug kijk dan ben ik blij dat God me op die manier heel dicht naar Hem geleid heeft. Op het moment zelf besef je niet wat je overkomt en lijkt alles zinloos, maar als je dan een jaar verder bent dan zie je alleen nog maar het geluk.
Mijn geloof is sterker dan verdriet om verloren liefde. God heeft mij zijn liefde laten zien. Hij is alles voor mij en ik vertrouw op Hem. Jezus begrijpt ons verdriet. Hij is onze Hogepriester en voelt mee, en Hij is ook degene geneest van pijn en verdriet. Ik leef met het verlangen om Hem beter te leren kennen en Hem te volgen.
Hebreeën 4: 14-16
Nu wij een hooggeplaatste hogepriester hebben die de hemel is doorgegaan, Jezus, de Zoon van God, moeten we vasthouden aan het geloof dat we belijden. Want de hogepriester die wij hebben is er een die met onze zwakheden kan meevoelen, juist omdat hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, met dit verschil dat hij niet vervallen is tot zonde. Laten we dus zonder schroom naderen tot de troon van de Genadige, waar we telkens als we hulp nodig hebben barmhartigheid en genade vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten