De gelijkenis van de verloren zoon is heel bekend. Maar eigenlijk vind ik de oudste zoon, interessanter dan de zogenaamde "verloren zoon". Want eigenlijk zijn er twee verloren zonen. De jongste kiest het pad van rebellie en eist zijn erfenis op: "Vader, geef mij het deel van uw bezig waar ik recht op heb." Recht op heb? Ja dat staat er. Heb je recht op een erfenis als je vader nog niet dood is?
De jongste zoon komt terug, nadat hij er achter is gekomen dat zelfs de knechten van zijn vader beter te eten krijgen dan de peulen van de varkens dat hij aan het eten was. Hij komt terug en zegt: "Vader ik heb gezondigd, ik ben het niet meer waard uw zoon genoemd te worden." Maar de vader reageert hier niet op, in feite stond hij elke dag al te kijken wanneer zijn zoon zou terug komen. Er staat namelijk "Zijn vader zag hem in de verte al aankomen." Als je iemand in de verte wilt zien aankomen, dan moet je echt wel de hele tijd opletten.
De vader gaat meteen een uitgebreid feest organiseren. De oudste zoon was op het veld en vraagt aan de knecht wat er aan de hand was (in plaats van zelf gewoon naar het feest te gaan!). De knecht vertelt hem wat er aan de hand is en de oudste zoon wordt woedend. Zijn hele leven had hij hard gewerkt en nooit had hij een feestje gehad. Dan zegt de vader: "Maar jongen jij bent altijd bij me en alles wat van mij is van jou!" Daarom mocht de jongste zoon ook zijn erfenis hebben, alles wat van de Vader is, is van ons. Dat is ook de boodschap van Efeze 1:3:
"Laten wij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus dank brengen! Want hij heeft ons, in onze verbondenheid met Christus, gezegend met alle geestelijke zegeningen in de hemel."